Dieren

Ringstaartmaki

Ringstaartmaki's leven op Madagaskar. Op Madagaskar leven allemaal speciale dieren dat komt omdat het een eiland is en zo is er geen verbinding met het buitenland. Ringstaartmaki's hebben een zwart-witte staart hierdoor zijn ze ook niet moeilijk te zien. Ze leven in groepen soms zijn die groepen zo groot dat er 30 ringstaartmaki's in een groep zitten. Ringstaartmaki's hebben enorme geurklieren op hun polsen, op hun borst en rond hun kont. Dit hebben de mannetjes en de vrouwtjes. De geur gebruiken ze om bijvoorbeeld tegen andere groepen te zeggen: "Dit is ons territorium, dus ga weg!". Soms luisteren de andere ringstaartmaki's, maar soms gaan ze de confrontatie aan door iets terug te zeggen met hun geurklieren. Dit heet 'stinkgevechten' soms duurt zo stinkgevecht wel een uur!

Grizzlybeer

De grizzlybeer leeft in Noord-Amerika, Alaska en Canada. Als hij op zijn achterpoten staat kan hij wel 3 meter hoog worden. De bult tussen zijn schouderbladen is een enorme spierbundel. Door die spierbundel heeft de grizzlybeer heel veel kracht in zijn voorpoten. Dit is omdat hij heel veel graaft. Om het graven nog makkelijker te maken heeft hij hele lange nagels, die zijn soms 10 cm lang! In de kuilen die hij graaft bergt hij eten op, zoekt die naar eten of hij houdt zijn winterslaap erin. Als hij zijn winterslaap erin houdt dan graaft die hem precies zo groot dat die er zelf precies inpast. Meestal is zo'n kuil op een berghelling boven 2000 meter. Grizzlyberen kunnen eigenlijk echt alles. Ze kunnen 55 km per uur rennen, super goed klimmen en goed zwemmen. Ze eten echt bijna alles, planten, muizen, elanden enzovoort. Maar de grizzlybeer is in 1 ding echt goed en dat is "vissen". Als het de goede periode is dan vangt de beer heel makkelijk en snel een zalm. 

Pandabeer

De pandabeer leeft in het midden van China. Ze leven daar in bamboebossen. Dit is eigenlijk ook best logisch, want pandaberen eten alleen maar bamboe en heel soms andere planten of kleine beestjes. De pandabeer is een bedreigde diersoort (dit betekent dat ze beschermd door de mens worden, omdat er nog maar heel weinig zijn.). Er zijn ongeveer nog maar 1500 pandaberen in het wild. Ze kunnen ongeveer 1,5 tot 1,9 meter lang worden. De mannetjes worden zwaarder en langer dan de vrouwtjes. De mannetjes kunnen 85 tot 120 kilo zwaar worden en vrouwtjes kunnen 70 tot 100 kilo zwaar worden. De pandabeer kan niet goed zien maar wel heel goed ruiken. Hij heeft een ronde kop met kleine oren. Dit is ook de enige beer die dat heeft. Wat raar is maar toch waar is, is dat de pandabeer niet een maag heeft om planten te eten. Hij heeft namenlijk een maag van roofdieren. De zwart-witte vlekken van de pandabeer is bij elke pandabeer anders.

Bergduivel

De bergduivel is een hagedis en misschien ook wel de meest bizarre hagedis. Hij lijkt op een soort wandelend doornstruikje. De bergduivel leeft in de woestijn, maar in de woestijn is niet echt veel water te vinden dus daarom heeft die een super gaaf systeem. Als er water op zijn lijf komt stroomt dat water door een soort kanaaltjes naar zijn bek toe. Als het kanaaltje omhoog loopt gaat het water ook gewoon omhoog. Dat komt door een verschijnsel uit de natuur. Het werkt het zelfde als bomen die grondwater naar de takken pompt. Zo hoeft die eigenlijk helemaal geen energie te besteden aan "drinken". De bergduivel heeft schubben die verhoornd zijn. Het zijn een soort van kleine horens van een neushoorn. door al die horens is de bergduivel een stuk zwaarder geworden dus daarom is die niet snel. Maar hij heeft eigenlijk ook geen snelheid nodig, want andere dieren eten hem ook niet. Als ze hem zouden eten zouden ze stekels in hun spijsverteringskanaal blijven hangen en zo overlijden. Hij is dan wel langzaam met zijn poten maar zijn tong is wel weer heel snel want hij kan wel 45 mieren per minuut oplikken. Dus kort gezegd de bergduivel is heel bijzonder.

Leeuw:

Tijgerslang

Tijgerslangen zijn familie van de cobra-achtigen. Dus ze zijn heel erg gevaarlijk! Slangen zijn koudbloedige dieren dus ze moeten best vaak opwarmen in de zon. Er bestaat ook een Tasmaanse tijgerslang (zie foto). Die is donkerder dan degene die op het vasteland van Australië. Hij is donkerder omdat in Tasmanië vaak wat kouder is en zwart houd warmte vast. Vroeger was de Tasmaanse tijgerslang ook gewoon licht van kleur maar in loop van miljoenen jaren is die steeds donkerder geworden. Dat is super gaaf om te weten, maar wat zeker handig om te weten is dat die super giftig is. De stoffen in het gif zorgen ervoor dat je zenuwstelsel lamgelegd wordt en dat je bloed niet meer kan stollen, maar hij zal nooit zomaar bijten want hij is super zuinig op zijn gif. Hij zal alleen bijten als die zich bedreigd voelt.

Dolfijn

Dolfijnen zijn familie van de walvisachtigen. Er bestaan 36 soorten dolfijnen de kleinste dolfijnen soort is de Havisidedolfijn, hij is 1,2 meter lang en 40 kilogram zwaar. De grootste soort is de Zwart-witte orka de mannetjes kunnen wel 9,8 meter lang en 5,5 ton zwaar worden! Dolfijnen leven vooral in de ondiepe gebieden van de zee. Ze leven daar omdat daar veel vis en inktvis zit en dat eten ze vooral. Dolfijn hebben voortdurend roos. Daardoor schilfert heel de tijd hun huidschilfers af. Hierdoor vernieuwt hun huid zich om de twee uur. Door deze loslatende huidschilfers is het voor de dolfijn makkelijker om zich door het water te bewegen. De huid van de dolfijn is veerkrachtig. Dolfijnen kunnen heel goed zien zowel boven water als onder water. Hun gehoor is ook erg goed zeker vele malen beter dan mensen. Ze kunnen ook gewoon normaal proeven hierdoor hebben ze ook voorkeur voor bepaald soort vis. Wat dan weer minder van de dolfijn is, is dat ze niet goed kunnen ruiken. Soms denkt men zelfs dat ze helemaal niet kunnen ruiken. Om hun omgeving onder water toch te kunnen ruiken heeft de dolfijn iets bedacht hij proeft heel vaak het water. Op de rugvin en rond de snuit is de dolfijn erg gevoelig.